Einde van een (sport)jaar

De laatste blog dateert van 13 augustus. Bloggen is dus ook een kunst. Daar schreef ik over de belangrijkste sportdag van 2012; 8 juli, de hele van Roth! Uiteraard een spannende, mooie en onvergetelijke dag! Met steun op locatie van Eva, Wouter, Esther, Fred en Brent en op afstand van Martine, Noa, Luca en vele anderen natuurlijk wist ik mijn doel te bereiken; een hele binnen de 10 uur!

Toch lag er later dit jaar ook nog een heel mooi cadeau waar ik eerlijk gezegd niet op gerekend had! Al 19 keer eerder deed ik mee aan de triatlon van Weesp, mijn triatlon! De eerste was in 1993, mijn tijd? 2 uur 23 minuten en 20 seconden. In mijn voordeel? Ik zwom de helft nog schoolslag, fietsen deed ik nog wijdbeens, het was heel koud en lopen, ja dat deed ik wel snel!

Vervolgens ging het wel elk jaar sneller, nou ja elk jaar is overdreven. In 1994 reed ik er 16 minuten vanaf (met lekke band), maar in 1995 haalde ik de finish niet. In 1997 had ik stage gelopen in Aruba en deed ik alles wat rustiger aan. Daarna kwam ik (met uitzondering van 2000) niet meer boven de 2 uur.

In 2008 had ik voor het eerst de winst kunnen pakken, maar ik moest en zou mijn trainer Chris Brands aan de start hebben (eigen schuld), vanaf dat moment werd ik wel vijf keer eerste Weesper en dus 3x tweede, gevolgd door de winst in 2012!!!

Een overzicht:

Jaartal	Tijd	Plek	Plek Weesp
1993	2:23:20	?	8e
1994	2:07:55	?	6e
1995	DNF
1996	1:52:53	?	3e
1997	2:13:25	?	15e
1998	1:55:37	9e	2e
1999	1:56:09	12e	1e
2000	2:00:18	19e	3e
2001	1:52:28	7e	2e
2002	1:57:10	7e	3e
2003	1:54:03	7e	3e
2004	1:56:06	10e	2e
2005	1:53:13	7e	2e
2006	1:57:06	10e	4e
2007	1:56:52	5e	2e
2008	1:50:22	2e	1e
2009	1:56:02	9e	1e
2010	1:51:42	2e	1e
2011	1:52:26	2e	1e
2012	1:46:25	1e	1e

In vele opzichten een bekroning op mijn 20 deelnames. Voor het eerst onder de 1 uur 50. Voor het eerst de winst en dat in mij 40e levensjaar! Heel eerlijk is dit het echte hoogtepunt van 2012, hoe mooi Roth ook was!

Je hebt wel eens van die wedstrijden waar alles klopt. Dit was er zo een. Van begin tot einde. Het zwemmen gaat al erg goed. Ik lig dan nog 6e, maar erg dicht tegen de eerste vijf aan. Jarrich van Woersem en Menno Koolhaas zijn een klasse apart en zitten binnen 13 minuten op de fiets. Gevolgd door ‘good old’ Menno van der Meer en baangenoot Michael Cornelisz die ook erg hard zwemmen volgen daarna Omar Brons, ondergetekende en Frans van Heteren. Het verschil met de kop is maar 13 seconden.

Op de fiets begint de grote inhaalslag. Frans met zijn bekende ramwerk de eerste kilometers, maar ik kan goed volgen (wellicht heeft hij Gerardmer van een dag eerder nog in de benen). Al snel halen we Menno en Michael in. Daarna de achtervolging naar Jarrich. Het gaat erg hard.

Helaas heeft het parcours weinig echt lange stukken, een kopgroep is onvermijdbaar. Na drie ronden krijg ik van Chris het sein om niet steeds op kop te blijven rammen, dat heeft echt weinig zin en anderen zullen hiervan profiteren. Ik kijk eens rond en zie behoorlijk wat vermoeide koppies. Bij Frans niet zo vreemd natuurlijk, maar ook Jarrich lijkt moeite te hebben met het tempo. Nu krijg ik echt het gevoel dat ik kan en moet winnen vandaag!

De laatste twee ronden blijft de groep bijeen. Laten we zeggen dat er op het randje wordt gereden. In de volgorde Omar, Barry, Jarrich en Frans komen we van de fiets. Omar heeft nog een kleine uitlooppoging gedaan en pakt 7 seconden voorsprong. Meteen na de start van het lopen moet Frans laten lopen. De eerste ronde lopen Omar, Jarrich en Ik samen op kop. Ik besluit het even aan te zien.

Tegen het einde van de eerste ronde geef ik meer gas en Omar moet laten lopen. Tot mijn verbazing van Jarrich wel mee, daar had ik niet op gerekend. Chris geeft van de kant aanwijzingen dat ik het tempo meer moet wisselen. Dat lijkt te werken, op de achtergracht loop ik bij Jarrich weg. Dan loop ik voor het eerst helemaal alleen, aan kop! Wat een gevoel, Peter naast me op de motor, ik kan live meegenieten van mijn eigen wedstrijd.

In de laatste ronde roept hij ineens dat Jarrich aan het terugkomen is. Huh? Dat kan toch niet!? Ik versnel nog een keer en bij de lus voor Radio Weesp krijg ik de bevestiging: die gaat niet meer terugkomen. Was dit een extra prikkel van Peter? Of was het echt zo? Het maakt allemaal niet meer uit. Vanaf de Vest vier ik mijn feestje en iedereen viert het met mij mee! Voor het eerst in de geschiedenis van de Weepser Kwart gaat er een Weesper winnen en die Weesper dat ben Ik!

Aan de finish wachten Willem Hilders (voorzitter van de triatlon) en Pieter Tammens mij op, wat een gevoel! En ja, Pieter; ‘the comming man’ die is er eindelijk echt!

Wil je ook eens kijken naar de historie van de Weesper Kwart? Kijk dan hier (tot 2004). Uitslagen van veel wedstrijden in NL vind je hier.

Al met al een jaar met veel mooie momenten;

- Winst in Weesp
- de hele van Roth in 9 uur 42
- 2e op het NK halve (H40) in Nieuwkoop
- 2e op het NK Duatlon (H40) in Horst en 4e op het EK

Ook is er veel getraind natuurlijk. De statistieken;

Uren
Totaal: 628 uur

Fietsen: 288 uur
Lopen: 192 uur
Kracht: 59 uur
Zwemmen: 88 uur

 

Kilometers
Totaal: 10.878

Fietsen: 8.292
Lopen: 2.280
Zwemmen: 298

Uren per week:

Race day!

8 juli 2012; Race day!

Het heeft even geduurd maar hier dan eindelijk mijn verslag van de belangrijkste (sport)dag van 2012, Race day! De wekker ging om 4:45 (geloof ik), wellicht dat Fred en Esther het nog precies weten, ik weet alleen nog de ellende van 8 witte broodjes met jam en honing naar binnenwerken. Eigenlijk de grootste opgave van zo’n dag! Maar om met Fred (@Woordzin) te spreken; ik at de vorige dagen al eieren met de kip er nog omheen, dus dit kan er ook nog wel bij. Voor diegene die het NIET gevolgd hebben, Fred heeft 4 dagen lang elk uur minimaal 5 tweets verstuurd met allemaal wetenswaardigheden over mijn persoon die allemaal geheel op waarheid zijn berust. Ik zou bijvoorbeeld een hekel hebben aan de komma in de 3,8km zwemmen, heb ik een carbon wiel vermalen en met teflon aangemaakt in mijn bidon gedaan, als ik naar het westen fiets de aarde sneller draait en al niet meer. Je voelt het al de verwachtingen zijn hooggespannen!

Over die verwachtingen gesproken, uiteraard waren die er. Ik had er geen geheim van gemaakt dat ik mijn tijd van Almere 1998 (ja, mijn eerste en tot dan toe ook laatste hele triatlon) wilde verbeteren. De tijd destijds; 10 uur 17 moest toch zeker een tijd onder de 10 uur worden. Hoeveel er onder maakte niet zoveel uit zei ik steeds en over een exacte tijd wilde ik me ook niet uitlaten, speculeren gebeurt toch wel. Ik heb van alles gehoord; van een sub 9-er tot 9:59:59, maar ik kan nu wel zeggen dat ik zelf rekende op een tijd tussen de 9:15 en 9:30. Dat moest mogelijk zijn.
Over de eindtijd later meer, het moest eerst allemaal maar eens gebeuren. Alle spullen pakken (voor zover niet al klaar) en op naar de start! Fred, Esther en Wouter rijden met mij mee, Eva komt later met Brent. Groot voordeel bleek meteen al, want ik kon snel uitstappen en snel naar het Parc Ferme lopen terwijl zij de auto gaan parkeren. Wat je dan aantreft is wel een groot mierennest hoor. Uiteraard weet je dat er 3500+ mensen mee gaan doen, maar wauw, wat is dit gaaf!


Om 6:30 is de eerste start, de Pro’s, sub 9-ers, 65+ atleten, etc. gaan als eerste van start. Hierna volgt steeds een volgende serie. Ik mag al in de 2e om 6:40! Wel lekker want dan hoef je niet heel lang te wachten, de spanning wordt alleen maar groter dan. Vlak voor de start zie ik Wouter, Esther en Fred nog even en mijn koppie staat inmiddels strak. Nu moet het gebeuren! Een heel jaar trainen voor dit moment, nee geen Rene Froger deuntje…… De laatste succes wensen en dan naar de start.
Gelukkig zijn de groepen niet zo groot, een massastart is mooi om naar te kijken, maar als je er zelf tussen ligt is het toch minder. Brutaal ga ik vooraan liggen natuurlijk, zwemmen kan ik immers best aardig, maar het blijft altijd afwachten met zo’n groep, dit zijn geen pannenkoeken, achter de tweede serie stond in het boekje: “fast age-groupers”.  Pang! Het lint gaat omhoog en we zijn gewoon weg! Ik zwem hard weg en kijk eens links (niets) en ik kijk eens rechts (niets), ik lig gewoon eerste! Na een paar honderd meter ga je twijfelen, is dit niet TE hard? Even iets het gas eraf en al snel word ik ingehaald door twee atleten, niet te snel dus, aansluiten! Bij de eerste boei lig ik 5e (volgens twitter verslag van Wouter en Fred) en we beginnen langzaam atleten in te halen vanuit de eerste startserie. Dat is altijd lekker! Bij de tweede boei lig ik 4e en dit zal zo blijven tot de finish. Sneller dan volgens schema kom ik in 52 minuten(!!) het water uit. Ik kan het bijna niet geloven, wauw, wat een tijd! Snel naar de wissel voor de 180km fietsen!

Na een goede wissel kom ik snel in een lekker ritme. Nu goed gaan voeden, het langste onderdeel (normaal gesproken) begint. Er staat best een aardig windje, dat had ik tijdens het zwemmen al gezien. Geen storm uiteraard, maar na bijna wind loze dagen op donderdag, vrijdag en zaterdag is dit toch even anders. Goed fris kom ik bij Gerding voor de langste klim. In de wetenschap dat Esther, Eva, Brent, Wouter en Fred hier staan gaat het lekker makkelijk omhoog. Volgens twitter verslagen van wederom Wouter en Fred, zie ik er fris uit en zo voel ik me ook. Lekker op weg terug richting Roth en de wind in de rug nu! Maar na 10km gaat die draaien, nee toch, dat meen je niet! Toch is het zo, maar ik moet me hier niet aan gaan storen, dat kan je wedstrijd meteen verpesten. Geconcentreerd rijd ik verder en ik blijf goed op mijn voeding letten, dat gaat allemaal prima. Dan de eerste keer de Solarer berg, een woord: KIPPENVEL! Wat een mensenmassa, wat een lawaai en wat een nauw gangetje naar boven, dit lijkt echt de tour de France! Je denkt dat je er niet door kan, maar toch gaat het, iedereen staat met van die opblaas klappers en bellen, iedereen schreeuwt en klapt, niet te geloven!

Vlak voordat ik de tweede ronde in ga word ik ingehaald door Jan Blokland. Huh, hoe kan dat nou? Hij is in de eerste serie gestart en kan echt heel hard fietsen dus hier klopt iets niet! Hij vertelt hoe hij na 500 meter een klapband kreeg en later nog een keer lek reed. Uiteindelijk heeft hij een wiel van de organisatie gekregen waardoor hij door kon. Het kostte hem zeker 20 minuten. Overigens duurde dit gesprek minder dan een minuut en zoef, weg is hij!

Bij 90km zie ik 2:33 op de teller. Een tijd onder de 5 uur gaat zeker dus niet lukken, goed, accepteren, uit het hoofd en door! Over de wind ga ik het ook niet meer hebben, de tweede ronde vordert gestaag en ik word moe, vooral ik mijn rug. Het is geen geheim dat ik snel last heb van mijn onderrug en bij 120km gaat hij zeuren. Nog 60km te gaan en ik kan steeds minder makkelijk liggen. De details zal ik verder besparen, maar ik was blij dat ik mocht gaan rennen! Na 5 uur en 8 minuten op de fiets ga ik net iets na 6 uur lopen. Toch ga je dan weer rekenen (ja Chris, ik weet het, een man van de cijfertjes). Ik wilde 3:15 a 3:20 lopen op de marathon dus een tijd onder de 9:30 kan nog steeds!

De eerste kilometers lopen goed. Voor een tijd van 3:15 moet je 13km per uur lopen, dat is 4:38 per km. Dat is het doel. Wouter loopt een stuk met me mee; “lichaam open Barry!” “je loopt goed!”, deze neem ik mee en langs het kanaal heen naar het eerste keerpunt. Het gaat goed, ik kan lang 4:30 a 4:35 blijven lopen en als ik vlak voor het keerpunt Jan weer tegenkom heb ik het gevoel dat ik hem behoorlijk op de hielen zit! Maar ik moet ongelofelijk plassen, op zich een goed teken, maar  dan moet je wel stoppen ;-). Na deze pauze pak ik de draad weer op, maar het tempo is eruit. De km’s gaan naar 5 minuten en er boven. Op 21km klok ik 1:41 (geloof ik), maar ik voel dat het zwaar gaat worden. Het wordt ook warm.

Ik besluit een andere tip van Wouter ter hand te nemen en bij elke verversingspost wandel ik even, pak een cola, een stuk meloen o.i.d. en probeer dan het tempo weer op te pakken. Dat lukt aardig en ik kan het tempo er weer in brengen. We zijn dan inmiddels wel bijna bij het tweede keerpunt wat gemarkeerd wordt door een tent die braadworst verkoopt. Je mag zelf invullen wat dit met je maag doet op zo’n moment.

Het laatste stuk langs het kanaal terug. Inmiddels zitten heel veel atleten er doorheen, gelukkig kan ik blijven lopen en het tempo is niet snel, maar ik loop! Bij de splitsing kom ik Coen (Wesselman) tegen, hij is met zijn eerste hele bezig en doet het uitstekend. Inmiddels moet hij wel veel wandelen, maar hij ziet er goed uit, hij gaat het zeker halen! Het laatste stuk terug naar Roth gaat door een bos en dat is een lekkere afkoeling, daar staan ook mijn fans weer, gaaf om ze te zien! Nog een rondje door het dorp en dan naar het stadion! Esther schreeuwt: “en nu genieten….”   en dat doe ik, wat een mensen, hoe gaaf is dit, handjeklappen en kippenvel over mijn hele lijf! Ik ga finishen…..

De tijd………? 9 uur 42, onder de 10 uur dus! Nee, niet tussen de 9:15 en 9:30, dus ontevreden? Nee, zeker niet. Ik heb gedaan wat ik wilde, meer zat er niet in. Ik ben hier heel erg blij mee, een hele triatlon blijft een avontuur, je weet niet wat de dag zal brengen, je kan lek rijden, zoals Jan, je kan een hongerklop krijgen (he Wouter?), je kan vallen (he Eva?), je kan…… maar een ding is belangrijk; je kan je eigen doelen bereiken en dat is gelukt! Wouter, Eva, Brent, Fred en Esther, bedankt dat jullie er waren, jullie waren een geweldige steun! En het was erg gezellig! Martine, Noa en Luca bedankt voor al het geduld en begrip tijdens de lange trainingsuren en de steun op afstand natuurlijk! Alle trainingsmaatjes bedankt, zeker Jan Blokland, waar ik mooie tochtjes mee heb mogen rijden en uiteraard Chris voor al je schema’s, mentale support en geweldige tips, zonder jullie had ik het niet kunnen doen!

Oh ja, en zoals ons motto was:

Der @barrydooper hat es geschaft und wir haben es geseh'n... #Falco

De supports (incl. Jan Blokland en een verschuilde Eva):

Update Roth #1

Hallo allemaal, gisteren aangekomen in Roth na een voorspeodige autorit. Het verkeer zat mee, behalve het laatste stuk, maar al met al goed te doen. Het Hotel is prima en de fiets mag op de kamer dus dat gaat ook prima.

We hebben even gegeten in een Italiaans restaurant (het stapelen is begonnen) en daarna redelijk vroeg naar bed. Prima nacht gehad en om 6:40 ging de wekker voor het ontbijt. Fred en Esther vonden mijn geluid (van de wekker) niet zo aangenaam, maar we waren iig goed wakker!

Na het ontbijt naar Hilpolstein gereden voor de zwemsessie. Tussen 07:30 en 09:00 mag er gezwommen worden in het kanaal en daar werd gretig gebruik van gemaakt. Omdat Brent net in slaap was gevallen ga ik alleen met Esther en Eva. Ik mag wel 20 minuten zwemmen, dus moe zullen we er niet van worden! Het water is heerlijk (ruim 22 graden) en zeer rustig.

Na het zwemmen ontmoeten we Jan Blokland, die ook even het water heeft getest. Ook lopen we Bert Flier tegen het lijf die twee atleten begeleid zondag.

Hierna naar Roth voor de registratie en de expo! Alles verloopt lekker vlot en de expo is erg gaaf, wat hoeveelheden..... Ook het Finish Stadion is erg gaaf!

Na wat koffie en rondkijken gaan Esther, Wouter, Jan en Ik het fietsparcours rijden met de auto. In een zin: Een parcours met mooi asfalt, redelijke klimmetjes, gave afdalingen en zeer beschut! Dat gaat dus helemaal goedkomen.

Nu even rusten en vanavond de Pasta Party!!!

Barry

Aftellen.......

Het is alweer een tijdje gelden sinds mijn laatste bericht. Beetje te druk met trainen (en het normale leven natuurlijk)! Het is nu woensdagavond en ik heb mijn spullen gepakt. Morgenochtend om 08:00 vertrek ik. Eerst naar Hilversum om de fanclub (Eva, Esther, Wouter, Fred en kleine B!) op te halen en daarna door naar Duitsland. Nog 4 dagen en dan mag ik eindelijk los!

In de tussentijd heb ik een laatste test gedaan in Nieuwkoop. Dat ging erg goed, zoals de meeste van jullie wel zullen weten. 13e overal en 2e bij de H40! Dat gaf weer goede moed voor Roth.

Daarnaast werden de trainingen wel steeds harder. zgn. 'no pussy rides' in de polder van 3 uur+ met daarna een lange loop in hogere zone. Ik kan zeggen dat je daar met de extreme wind van de laatste tijd wel vermoeid van raakt. Maar je word er (hopelijk) ook sterk van!

Inmiddels is dat voorbij. De tapering is vorige week begonnen en ik moet zeggen; ik heb wel goesting!

Voor degene die mij (en anderen) willen volgen, dit is de website van Roth. Hier bevindt zich een Cockpit waar je alles kan volgen. Ook is er een link naar Apps voor de iPhone en Android.

Voor nu de laatste dingen regelen.

Tot snel!

Barry

Horst...... en verder

Het is 29 april, tijd voor de eerste test (van twee) als voorbereiding op de hele triatlon van Roth. Om 05:00 opgestaan om samen met  Gert Admiraal en Jim Hagenstein af te reizen naar Horst (Limburg) voor het EK Powerman.

De opdracht is om rustig te beginnen met lopen (zone 3) en de tweede helft laag zone 4. In het begin heb je dan echt het idee dat je door IEDEREEN wordt ingehaald en je inmiddels als een van de laatste over het parcours loopt. Wat is duathlon toch een andere sport als triathlon, wauw! In een toch wel lekker tempo net boven de 15km per uur loop ik de eerste drie rondjes weg en dan, he, lekker versnellen naar een wat hoger tempo. Tot mijn verbazing ga je dan al heel veel mensen inhalen, het lijkt wel of het gros echt veel te hard gestart is!

Ik raffel de 15km in 57 minuten af en spring lekker fris op de fiets. Nu 60km en ja, weer rustig! Het vreemde is dat ik in het begin de hartslag niet naar beneden kan krijgen. De snelheid zit er wel lekker in en ik probeer maar wat te ontspannen (handjes op het stuur, beetje rond kijken). Uiteindelijk zakt de hartslag en kan ik in een goede lighouding de eerste ronde voltooien. De tweede ronde loopt prima en in de laatste ronde toch maar besloten de laatste 10km iets meer door te halen. Ook een beetje geprikkeld omdat ik wordt ingehaald door Sander Berk, toch een hele grote naam (uiteraard nu met een ander doel, maar toch)..... Ik rijd hem weer voorbij en trek behoorlijk door.

Uiteraard is dat bij het uitgaan van de wisselzone weer andersom. Uiteraard weer in een rustiger tempo zoals besproken dus hij verdwijnt al snel uit zicht! Toch haal ik verder alleen maar mensen in (met uitzondering van de eersten, want die komen even een rondje voorbij.....). Het tempo ligt nog steeds iets boven de 15km/uur en het voelt zo makkelijk.

In de laatste ronde zie ik dan toch Sander Berk weer lopen en dit geeft toch nog de tricker om nog even aan te gaan het laatste stuk. Sorry Chris, maar laatste paar km toch naar de 170 Hfr ;-). Wel met resultaat want vlak voor de finish haal ik hem nog in.

Niet erg moe, maar zeer voldaan rijden we terug naar Weesp, Gert weet dat hij 3e is geworden bij de heren 60+ maar wil niet wachten op de prijsuitreiking van17:00. Verder sprak ik Wannie Friderichs en die zat ruim 7 minuten voor mij en verwachtte daar wel het podium mee te halen, voor mij niet echt een reden om dan te denken dat je met zo'n verschil daar ook op komt.

Niets is minder waar want op de terugweg krijg ik een App van Koen Spoorenberg dat ik 4e op het EK en 2e op het NK (mannen 40-44) ben geworden. Hmmm, best gaaf!

Inmiddels zijn we weer twee weken verder. De fietsritten worden langer, het weer wordt kouder (rare gewaarwording) en de combi's + tijdritten zwaarder. Nog 1,5 maand trainen en dan mag ik los.

Tussendoor is op 3 juni nog het NK halve triatlon in Nieuwkoop. Daar mogen de remmen behoorlijk los en hebben we nog een maand voor de puntjes op de i.

Verder wil ik jullie deze foto niet onthouden, Amber en Rob waren aan het trainen in de Dolemieten (Italie) en kwamen op de terugweg langs Roth. Dit illustreert wel erg mooi de Road to Roth..........

Tot snel!

Trainen, trainen, trainen

Normaal gesproken heb ik mijn eerste voorjaarsloopjes al gedaan. Allemaal leuke wedstrijden als voorbereiding op het triatlon seizoen. Zo niet dit jaar. In overleg met Chris (de coach) ligt de nadruk op trainen en dan voornamelijk lang en veel!

Tot nu toe 38 uur gezwommen, 125 uur gefietst, 75 uur gelopen en 20 uur krachttraining, een bescheiden totaal van 258 uur en ruim 15 uur gemiddeld per week. Zo veel uren heb ik nog noot gemaakt en tot nu toe is het nog erg goed te doen.

Vorige week stond in het teken van de ronde van Noord Holland. Ik had afgesproken met Jan Blokland (ook deelnemer in Roth en meervoudig Ironman finisher) om vanuit Alkmaar de ronde van 160km te fietsen. Gelukkig was het lekker weer; regen, hagel en veel wind. Toch ging het allemaal erg makkelijk. We rijden van groep naar groep en de vaart zit er prima in. We hadden afgesproken de laatste anderhalf uur harder te rijden. Helaas had Jan een behoorlijke hongerklop en hebben we de rit toch wat rustiger uitgereden. Toch een erg goed gevoel over gehouden aan de ronde want het ging erg makkelijk en het vertrouwen voor het fietsen groeit met de week.

Nu is het zaterdag avond. De fiets is gepoetst, de wedstrijdwielen zitten erin, snelle helm, kleding, schoenen en voeding ligt klaar, want ja, morgen een wedstrijd!! En wel meteen een EK. In Horst mag ik van start met de creme de la creme van de Europese Duatlon wereld. De afstanden: 15 lopen, 60 fietsen en 7,5 lopen. Het is wel een wedstrijd met een opdracht, de eerste 15 in zone 3 tot 4 en daarna alles in zone 3. Niet voluit dus. Om 06:15 vertrek ik samen met Gert Admiraal en Jim Hagenstein richting Limburg. Om 09:05 mag Gert van start en een kwartier later Jim en Ik. Lekker vroeg allemaal, maar dat mag de pret niet drukken!

Ik heb er erg veel zin om te kijken waar ik nu sta. Het gevoel in de trainingen is erg goed, nu kijken hoe het morgen gaat!

Barry

Na Almeria....

Vorige keer heb ik geschreven over de 4e en 5e dag in Spanje, Almeria. Nu ben ik al weer twee weken in ons koude kikkerlandje, vorige week viel dat wel mee, maar sinds deze week lijkt het wel weer winter! Eerst dan nog maar even over die mooie trainingsweek, want mooi (en goed) was het zeker.

Het is de zesde dag, de dag van de laatste keer zwemmen, de laatste keer lopen, de laatste keer fie..... nee dat niet want op dag 7, dan doen we de koninginnenrit. Ergens toch zenuwachtig voor, ik ben toch niet een zeer ervaren lange afstand atleet en het gezelschap heeft alleen maar kleppers op de fiets. Gelukkig heb ik de week, net als vorig jaar in Lanzarote de week goed opgebouwd en ik voel weinig vermoeidheid, maar wat niet is.....

Eerst maar eens goed ontbijten, zoals elke dag ;-). Helaas zijn we te vroeg dus geen eieren, spek, etc. Maar wat spul uit de eigen keuken + een pakketje gemaakt door de kok de vorige dag. Bijna op tijd vertrekken we richting Almeria voor een lange dag. Helaas werkt het weer niet echt mee (het is in Nederland dan wel erg mooi) dus we beginnen in arm- en beenstukken (die de hele dag niet meer uit zouden gaan). Er staat voldoende wind en uiteraard mee op de heenweg dus de terugweg zal nog gezellig worden. We rijden eerst een stuk langs de kust en de bedoeling is om via een natuurpark het binnenland in te rijden. Dat laatste is niet gelukt ;-). Wel de eerste (en gelukkig enige) lekke band. Het blijkt moeilijk om Almeria te bereiken zonder de snelweg te nemen, we rijden een paar keer de zelfde weg en daardoor raakte mijn GPS (runkeeper en de Garmin) waarschijnlijk van slag? We besluiten dan maar om niet naar Almeria te rijden en ergens anders te lunchen. Gelukkig zit het helemaal vol in het lokale restaurant en zijn de mensen in de keuken ook erg blij met onze (vroege) komst. Na een heerlijke pasta kunnen we door.

Terug weten we het natuurpark wel te vinden (dankzij de Garmin van Koen) en via een zeer mooie, maar heuvelachtige, route rijden we terug richting Puerto del Rey. Uiteraard wordt het zwaar, maar iedereen blijft goed doorrijden totdat..... totdat de weg ophoudt. Na wat cycle cross werk vinden we het vervolg van de weg, nog 20km en dan zijn we er. Een aantal ruikt het Hotel (ik noem geen namen) en besluit het laatste stuk niet meer onder de 40km/uur te komen. Altijd fijn na 200km. Na 7 uur en 40 minuten rijden we de straat van het Hotel binnen, de teller geeft 216km aan. Dat is een record, nog nooit zover gereden en (wauw) zonder een moment stuk te zitten!

Het zit erop! Nou ja, we moeten nog even terug. Na een gezellig laatste diner met extra wijn en bier, mooie speeches, verhalen en lol zetten we de wekker om 02:15 want om 03:00 worden we opgehaald met een grote bus waar ook onze tien(!) fietsen in kunnen. Om een lang verhaal kort te maken, die bus is er nooit gekomen. Om 03:30 dachten we nog dat Laszlo zich verslapen had (zoemertijd?), maar om 04:15 realiseren we ons dat die bus niet meer gaat komen. En Lazslo, die heeft zijn telefoon uit. Tot zover de goede zorgen van onze 'reisleider'. We nemen de beslissing: we laten de fietsen staan en nemen drie taxi's naar het vliegveld. Gelukkig is dat vliegveld (Alicante) maar 220km verderop dus die taxi kost slechts 270 euro, per taxi!!!

Inmiddels zijn de fietsen terug in Nederland, na een hoop gedoe, maar iedereen is blij dat ze er zijn, want het blijft toch een klein kapitaal en buiten dat, iedereen is wel gehecht aan zijn 'stalen' ros!

De week na Spanje is een rustige trainingsweek, 'maar' vier uurtjes fietsen en na een mager totaal van 10 uurtjes sluit ik de week af. In de week is goed te merken dat de trainingsweek nog doorwerkt in je lichaam. Op donderdag geeft de weegschaal 78kg aan, we komen nu echt in de richting van het wedstrijdgewicht. Ik ben sinds mijn 18e niet meer zo licht geweest ;-).

En dan deze week, ik kan zeggen een behoorlijke! Het begint op maandag nog rustig, maar dinsdag staat er 3 uur fietsen met 4x25min. in zone 2 op het programma. Na een intensieve dag op kantoor en de laatste 20km wind tegen langs het kanaal valt deze training behoorlijk zwaar! En dan vandaag weer een lange fietstocht van 5 uur met het laatste uur in zone 2. Ik raak net de 150km niet, maar het geeft een erg goed gevoel, zeker gezien de wind van vandaag. Morgen nog even een uurtje lopen en dan zitten de ruim 16 uur van deze week er op!

Nog 13 weken en dan is het D-day!

Almeria dag 4 en 5

Dinsdag is het helaas minder goed weer. De dag begint met regen. Gelukkig gaan we eerst zwemmen (na onze dagelijkse Core Stabillity training). Vandaag een training met veel vlinder van totaal 3km. Hier hebben we ook leuke beelden van gemaakt, zie hier.

Aangezien het weer slecht blijft en de wegen nat zijn besluiten we een lange duurloop te doen van ruim twee uur. We lopen langs de kust richting Almeria, de meesten heel rustig en Ivar wat sneller omdat hij dicht bij zijn Ironman wedstrijd zit. Al met al een heerlijke training van 2 uur en 10 minuten (22km).

Het is inmiddels droog geworden en het zonnetje schijnt dus besluit ik (samen met Arjan en Koen) nog een stuk te gaan fietsen. Zij 2 uur, ik maar 1. Het is een heerlijk ritje om even lekker los te fietsen.....

Woensdag start koud! Gelukkig geen regen, maar daar is ook alles mee gezegd. Armstukken, beenstukken, extra jasjes, alles om warm te blijven. Ivar en Chris hebben zelfs handschoenen aan (sterk overdreven natuurlijk). Toch wordt het een heerlijke rit. Chris had vooraf nog gezegd dat het voor hem en de anderen in de tweede week een super rustige rit zou worden.

Resultaat: 141km in 4u36 met 1.860 hoogtemeters, oordeel zelf. De laatste anderhalf uur lopen erg lekker, mooi tempo, toch niet te gek, maar erg hard. Ik voel me met de dag sterker worden. Daarna nog 30 minuten lopen in zone 1, eindelijk schijnt het zonnetje weer dus heerlijk in de korte broek en een shirtje.....

Bijtanken

Vanavond goed gegeten en mooie gesprekken, denk wel we zijn met tien mannen(!) dus ik hoef verder niet uit te benoemen wat de onderwerpen waren, toch?

Morgen weer zwemmen en een serieuze looptraining, in de middag fietsen en jawel, de hele dag zon!

Almeria dag 1, 2 en 3

Nadat ik zaterdag om half zes ben opgestaan om de laatste zaken in te pakken en te checken stond om half zeven zoals besproken Ivar voor de deur. We zouden om kwart voor zeven wegrijden zodat we ruim op tijd in Eindhoven zijn voor onze vlucht naar Alicante. Koen en Arjan vertrekken omstreeks dezelfde tijd. Het is zaterdag dus het verkeer schiet lekker op en we komen mooi op tijd op Eindhoven Airport. Even sjouwen met de fietskoffer en mijn kartonnen doos ;-).

Het inchecken en de vlucht gaan prima. We hebben gereserveerde stoelen (wat een luxe) dus lekker veel beenruimte! De koffers zijn er ook snel, nu alleen nog een stukje met de bus. Dat stukje kun je weglaten, de borden Almeria geven ruim 300km aan! Aaarghh!!! Gelukkig zitten we ruim 100km buiten Almeria in Puerto del Rey en valt het toch nog mee.

Aangekomen staan Chris, Carlo, Jan, Bart, Jan Roelf en Marco ons al op te wachten.... Gelukkig zijn ze helemaal nog niet bruin (ze zijn hier al een week) dus het weer gaat lekker! Je vraagt je wel af of die mannen niet ook gewoon moeten werken, twee weken trainen dat kan toch echt niet!! Na het uitpakken doen we een lekkere training op het strand van een uur om de reis even uit de benen te lopen, daarna lekker eten en vroeg naar bed. Morgen staat een duurrit van 4:30 op het programma!

Maar eerst: Yoga!, maar ik noem het liever Core Stabillity ;-). Ik ben zoooo lenig, zelfs de strijkplank komt nog verder richting zijn 'poten'. Toch lekker en daarna even goed ontbijten, de fiets klaarmaken en weg. We rijden het eerste stuk langs de kust en het uitzicht is prachtig. Mooie rotsen in de mist, het zonnetje en zeer goede wegen om op te rijden. Dan keren we het binnenland in het volgen er de nodige klimmetjes. Ik ben blij dat ik de 28 gemonteerd heb zeg maar (in totaal rijden we roch 2.200 hoogte meters). Ik probeer me lekker rustig te houden, zo veel mogelijk zone 1 en de klimmetjes 'maximaal' in zone 2. Dat lukt bijna altijd! Regelmatig liggen op het ligstuur om te wennen. Het valt erg mee. De laatste 15km wordt er besloten om even lekker maximaal terug te rijden naar het Hotel! Had ik al verteld dat er alleen maar zeer middelmatige fietsers mee zijn? Nou, dan weet je ook waarom ik die slag even miste en lekker alleen kwam te zitten. Gelukkig dat Carlo (niet vandaag maat) zich even laat zakken en samen rijden we zeer makkelijk (ahum) naar de groep terug.

Fimpje van de eerste rit.

Dan nog even 45min. lopen, de eerste 15min. zone 1, de tweede zone 2 en de laatste weer in zone 1. Het gaat prima, het is lekker in het zonnetje en de rit van 4:30 valt erg goed. Bij terugkomst zakken we in het 'ijswater' van het zwembad van het hotel, even wennen, maar daarna wel erg lekker! Even een eiwit shake en dan lekker op bed liggen voor het avondeten.

Het avondeten is niet te gevarieerd, maar verder prima, een lekker groot scherm met voetbal (speciaal voor Chris). Die avond zien we Real Madrid punten verspelen tegen Malaga, jammer joh voor Murinho en zijn mannen (LOL). Daarna nog even het eerste filmpje in elkaar geklikt en dan lekker slapen.

De derde dag (maandag) begint weer met Yoga gedoe, het is dat ik al wakker was...... daarna NIET eerst eten, maar naar het zwembad. Een prima 25 meter bad waar we twee banen tot onze beschikking hebben. Eerst 300 meter rugcrawl en daarna 300 meter borstcrawl inzwemmen. Daarna 4x 50 meter mijn favoriet (BENEN!!) (not). D kern is 14x 100m (wissel-vrij afgewisseld). Al met al 2,9km. Op de terugreis even langs de supermarkt en dan lekker ontbijten.

Om 11:30 vertrekken we voor onze tweede fietsrit. Dit keer 3 uur met op de klim 10 x 40sec. op 400Watt en 20sec. heel rustig. Erg lekker hoor, zeker voor je luchtwegen en je hartslag komt ook mooi op 170+ ;-) Daarna rollen we rustig terug met uiteraard weer hetzelfde ritueel het laatste stuk. Dit keer zit ik er wel lekker bij en met 55km p/uur rollen we het dorp binnen.

Het profiel van de tweede dag inclusief wattages.

Daarna meteen lopen. Een uurtje, heen over het strand en terug op de weg. Het gaat erg makkelijk. Snel weer aan de eiwitten shake en even rusten. Het is nu zes uur. Straks lekker eten en morgen weer een mooie dag?

Roth update

We zijn weer twee weken verder en wat gebeurde er sinds 26 februari? Vorige week een mooie trainingsweek met ruim 15:30 training en op zaterdag een mooie fietstocht met het kopje van Bloemendaal. Een mooie rit van 122km en 4 uur en 30 minuten.

Deze week behoorlijk wat minder uren (krap 11 uur) en geen lange fietsrit, dat is eigenlijk wel jammer want vandaag is de eerste echte lentedag. Dan wil je trainen natuurlijk! Op Twitter en Facebook lees je alleen maar berichten van heerlijke (eerste) fietsritjes soms ook op nieuwe fietsen en ik mag alleen maar anderhalf uur lopen (dat geeft dat dan wel weer tijd om iets in de tuin te doen ;-)).

Het is wel een heerlijk loopje langs het kanaal richting de Maxis en via Muiden terug naar Weesp. Collega deelnemer Coen Wesselman is ook weer van de partij en maakt een paar mooie foto's.

Met deze week komt het totaal aantal uren dit jaar op 136 uur en 50 minuten (13:41 gem. per week), waarvan ruim 20 uur zwemmen, 61 uur fietsen, 42 uur lopen en 13 uur krachttraining. Ten opzichte van vorig jaar op een uur na dezelfde uren, maar toen zat het trainingskamp naar Lanzarote er al op. Het trainingskamp van dit jaar gaat volgende week beginnen, nog een week en dan is het Spanje (Almeria) tijd!!!

Ik ben wel toe aan meer van dit soort plaatjes

Het begin

Het begint eigenlijk al in het voorseizoen van 2011. De beslissing is gemaakt, ik ga weer een hele triatlon doen in 2012. Als voorbereiding en omschakeling naar langere afstanden doe ik in 2010 de middenafstand in Gerardmer, de marathon van Amsterdam en in 2011 de lange afstand van Alpe d’Huez en wederom de marathon van Amsterdam. Ook is er in 2011 voor het eerst een trainingskamp (op Lanzarote).

Dit alles moet leiden tot een succesvolle deelname in Roth op 8 juli 2012!

Met Chris Brands een schema gemaakt met drie loopwedstrijden, een lange Duatlon en een halve triatlon en uiteraard veel, heel veel trainingsuren! In december loop ik de halve marathon van Linschoten, een enorm succes want ik loop een heerlijk PR (1:16:14) en het voelt erg makkelijk!

Ook staat er in november, december en januari meer kracht op het programma; drie keer in de week naar Special Sports om niet alleen aan de Core Stabillity te werken, maar ook meer kracht te doen. Leg press, Lat pully, Squatten, etc. Zo lekker, not! De winter blijft uit en in januari worden al heerlijk lange fietsritten BUITEN gemaakt. De Tacx blijft nog eenzaam in de schuur en ik vind het prima, want daar ligt mijn grote angst, meer als 2 uur op dat ding gaan zitten!

Begin januari is traditioneel de combi wedstrijd in Egmond. Op zaterdag de ATB strandrace en op zondag de halve marathon. Het bewijs dat ik het fietsonderdeel daar steeds beter beheers; ik kom de 38km’s door zonder val. Een bewijs dat het iets voor specialisten is, ik krijg minuten aan mijn broek van o.a. Robert Mijwaart en Rob Barel.

Op zondag besluit ik weg te gaan voor een tijd onder de 1:20 (nog nooit gelopen in Egmond), maar gezien mijn tijd in Linschoten, moet dat toch mogelijk zijn. Al snel blijkt dat de omstandigheden dit jaar erg goed zijn. Op het strand wind mee en we vliegen de eerste 10km door in een snellere doorkomst als in Linschoten, wauw! In de duinen wordt het uiteraard wat zwaarder, maar er is ook meer beschutting. Ik loop de hele terugweg in een groepje met Rob Barel, super gaaf om met deze levende legende te lopen. Helaas heb ik al 7 minuten aan mijn broek gekregen van hem tijdens het fietsen, dus hem passeren in het combi klassement zit er niet in, ik pak wel 7sec terug! De eindtijd is 1:16:30, maar 16sec. langzamer dan in Linschoten! Ik eindig als zesde in het combi klassement (beste prestatie ooit).

Tot eind januari kan er prima buiten worden doorgetraind. Uiteraard wordt het kouder, maar de Tacx wacht nog steeds tevergeefs! Helaas gaat het dan toch sneeuwen en vriezen. De eerste ritjes op de Tacx, maar gek genoeg kosten ze minder moeite dan normaal. Een doel helpt natuurlijk altijd! Uiteraard is het ook wel weer leuk om even te schaatsen op Ankeveen, oude liefde roest niet en het is ook een prima vervanging voor de fietstraining.

Op 12 februari staat de 30 van Schoorl op het programma. De afspraak is om deze wedstrijd wat rustiger te lopen. Alles in zone 3. Samen met o.a. Bart Haas, Arend Hollebeek, Masha Kodden en Ivar Brinkman reizen we af naar Schoorl. Helaas is Gert Admiraal ziek. Ivar en Ik lopen de de 30km, de rest de halve marathon. Ik ben nog nooit zo relaxed geweest voor een wedstrijd, de opdracht van rustig aan doen werkt dus goed, wel iets te goed, want met moeite bereik ik op tijd het startvak! In het begin wel wat druk, maar al snel komt er ruimte en na een km of 6 komt Bart voorbij lopen, die wil proberen 15km per uur te lopen en dat gaat net even te hard. Hij kan het tempo echter niet vol houden en na 13km haal ik hem weer in. Ik kan zeer makkelijk 14km/u+ lopen op een hartslag rond de 150. Dit gaat erg makkelijk!

De laatste 2km besluit ik toch iets meer gas te geven, al was het alleen maar omdat je dan weer in het veld van de 21km terecht komt en het rond de 2 uur wel erg druk is. Na 2 uur en 4 minuten bereik ik de finish. Met een gevoel dat daar nog wel 12km bij kon ben ik erg tevreden! Ik wist niet dat ik het kon, lopen met de rem erop!

Bart loopt een mooie 1:26, Arend 1:31 en Masha haar eerste halve marathon in 2:14! Helaas word Ivar ziek onderweg en moet genoegen nemen met 2:26, jammer!

Inmiddels is het eind februari, vorige week en deze week mooie fietsritten gemaakt van 4 uur+, en de lente komt er aan! Nog drie weken en dan volgt het trainingskamp in Almeria (Spanje)…..

Tot snel!