Vorige keer heb ik geschreven over de 4e en 5e dag in Spanje, Almeria. Nu ben ik al weer twee weken in ons koude kikkerlandje, vorige week viel dat wel mee, maar sinds deze week lijkt het wel weer winter! Eerst dan nog maar even over die mooie trainingsweek, want mooi (en goed) was het zeker.
Het is de zesde dag, de dag van de laatste keer zwemmen, de laatste keer lopen, de laatste keer fie..... nee dat niet want op dag 7, dan doen we de koninginnenrit. Ergens toch zenuwachtig voor, ik ben toch niet een zeer ervaren lange afstand atleet en het gezelschap heeft alleen maar kleppers op de fiets. Gelukkig heb ik de week, net als vorig jaar in Lanzarote de week goed opgebouwd en ik voel weinig vermoeidheid, maar wat niet is.....
Eerst maar eens goed ontbijten, zoals elke dag ;-). Helaas zijn we te vroeg dus geen eieren, spek, etc. Maar wat spul uit de eigen keuken + een pakketje gemaakt door de kok de vorige dag. Bijna op tijd vertrekken we richting Almeria voor een lange dag. Helaas werkt het weer niet echt mee (het is in Nederland dan wel erg mooi) dus we beginnen in arm- en beenstukken (die de hele dag niet meer uit zouden gaan). Er staat voldoende wind en uiteraard mee op de heenweg dus de terugweg zal nog gezellig worden. We rijden eerst een stuk langs de kust en de bedoeling is om via een natuurpark het binnenland in te rijden. Dat laatste is niet gelukt ;-). Wel de eerste (en gelukkig enige) lekke band. Het blijkt moeilijk om Almeria te bereiken zonder de snelweg te nemen, we rijden een paar keer de zelfde weg en daardoor raakte mijn GPS (runkeeper en de Garmin) waarschijnlijk van slag? We besluiten dan maar om niet naar Almeria te rijden en ergens anders te lunchen. Gelukkig zit het helemaal vol in het lokale restaurant en zijn de mensen in de keuken ook erg blij met onze (vroege) komst. Na een heerlijke pasta kunnen we door.
Terug weten we het natuurpark wel te vinden (dankzij de Garmin van Koen) en via een zeer mooie, maar heuvelachtige, route rijden we terug richting Puerto del Rey. Uiteraard wordt het zwaar, maar iedereen blijft goed doorrijden totdat..... totdat de weg ophoudt. Na wat cycle cross werk vinden we het vervolg van de weg, nog 20km en dan zijn we er. Een aantal ruikt het Hotel (ik noem geen namen) en besluit het laatste stuk niet meer onder de 40km/uur te komen. Altijd fijn na 200km. Na 7 uur en 40 minuten rijden we de straat van het Hotel binnen, de teller geeft 216km aan. Dat is een record, nog nooit zover gereden en (wauw) zonder een moment stuk te zitten!
Het zit erop! Nou ja, we moeten nog even terug. Na een gezellig laatste diner met extra wijn en bier, mooie speeches, verhalen en lol zetten we de wekker om 02:15 want om 03:00 worden we opgehaald met een grote bus waar ook onze tien(!) fietsen in kunnen. Om een lang verhaal kort te maken, die bus is er nooit gekomen. Om 03:30 dachten we nog dat Laszlo zich verslapen had (zoemertijd?), maar om 04:15 realiseren we ons dat die bus niet meer gaat komen. En Lazslo, die heeft zijn telefoon uit. Tot zover de goede zorgen van onze 'reisleider'. We nemen de beslissing: we laten de fietsen staan en nemen drie taxi's naar het vliegveld. Gelukkig is dat vliegveld (Alicante) maar 220km verderop dus die taxi kost slechts 270 euro, per taxi!!!
Inmiddels zijn de fietsen terug in Nederland, na een hoop gedoe, maar iedereen is blij dat ze er zijn, want het blijft toch een klein kapitaal en buiten dat, iedereen is wel gehecht aan zijn 'stalen' ros!
De week na Spanje is een rustige trainingsweek, 'maar' vier uurtjes fietsen en na een mager totaal van 10 uurtjes sluit ik de week af. In de week is goed te merken dat de trainingsweek nog doorwerkt in je lichaam. Op donderdag geeft de weegschaal 78kg aan, we komen nu echt in de richting van het wedstrijdgewicht. Ik ben sinds mijn 18e niet meer zo licht geweest ;-).
En dan deze week, ik kan zeggen een behoorlijke! Het begint op maandag nog rustig, maar dinsdag staat er 3 uur fietsen met 4x25min. in zone 2 op het programma. Na een intensieve dag op kantoor en de laatste 20km wind tegen langs het kanaal valt deze training behoorlijk zwaar! En dan vandaag weer een lange fietstocht van 5 uur met het laatste uur in zone 2. Ik raak net de 150km niet, maar het geeft een erg goed gevoel, zeker gezien de wind van vandaag. Morgen nog even een uurtje lopen en dan zitten de ruim 16 uur van deze week er op!
Nog 13 weken en dan is het D-day!
Nu is het zaterdag avond. De fiets is gepoetst, de wedstrijdwielen zitten erin, snelle helm, kleding, schoenen en voeding ligt klaar, want ja, morgen een wedstrijd!! En wel meteen een EK. In Horst mag ik van start met de creme de la creme van de Europese Duatlon wereld. De afstanden: 15 lopen, 60 fietsen en 7,5 lopen. Het is wel een wedstrijd met een opdracht, de eerste 15 in zone 3 tot 4 en daarna alles in zone 3. Niet voluit dus. Om 06:15 vertrek ik samen met Gert Admiraal en Jim Hagenstein richting Limburg. Om 09:05 mag Gert van start en een kwartier later Jim en Ik. Lekker vroeg allemaal, maar dat mag de pret niet drukken!
