Triatlon Weesp 2013, hakken, zagen, stoempen en vliegen…..

Het ene jaar is het andere niet, dat mag gezegd. Kwam ik vorig jaar prima weg bij de start, had ik nu veel langer de tijd om er met volle teugen van te genieten. Het blijft altijd lastig, je kiest een plek en hoopt dan dat je niet te veel ‘last’ hebt van je mede-atleten. Ik zat dus mis, gemangeld tussen Steff Overmars en een andere atleet. Deze laatste vond het nodig meerdere malen mijn schouder te gebruiken als ‘springplank’ en mijn manoeuvres naar links zorgen voor een paar fijne ontmoetingen met de ‘kleine’ armpjes van Steff. Bij de eerste brug aangekomen zat ik veel te ver naar achteren waardoor ik nogmaals in de mangel kwam en genoeg heb kunnen drinken om vervolgens het tweede stuk naar de volgende brug heerlijk in de drukte door te zwemmen. Pas bij de Casparus villa kwam ik los te liggen en kon ik een krachtige slag maken, na 500 meter dus.

 

 

Tot zover en deel hakken en zagen! Met al 2 minuten achterstand op de latere (zeer terechte) winnaar Menno Koolhaas klom ik op de fiets. Ik kon Thomas Naasz voorbij steken, maar werd ook al snel voorbij gereden door teamgenoot Mitchell Huenders. Aanhaken zou kunnen, maar ligt niet in mijn aard, waarover straks meer. Menno kwam me al tegemoet en was erg goed aan het fietsen. Hij is in een jaar heel veel sterker geworden, mooi om te zien (achteraf dan he?). Daarachter rijden o.a. Marco Vernooij, Tjardo Visser, Omar Brons en Martijn Boot, die niet de slag hebben gemist. Balen! Ook rijden daarachter nog Frans van Heteren waarmee ik vorige week nog samen het water uit kwam en Mitchell dus. Ondertussen haal ik wel Menno van der Meer in, die ook goed heeft gezwommen, hij blijft mij volgen.

Op de Rijnkade heb je goed zicht op wat er gebeurt langs het kanaal. Ik zie de achtervolgende groep en baal nog steeds, ik kom niet in mijn ritme, wellicht mede daardoor. Langs het kanaal kan ik zien wie er aan komen; Thomas Naasz dus, Chris Brands, maar ook Steff Overmars. Ik moet gas blijven geven. Al snel komt Chris mij voorbij en ik probeer mij te focussen op zijn achterwiel. Dit heb ik weleens gedaan op een memorabel rondje Flevoland en toen werkte het ook. Ik neem de nodige ruimte en bijt me vast. Het lukt!

 

Teamgenoot Mitchell Huenders is ongenaakbaar op de fiets!

In de tweede ronde moet Menno van der Meer afhaken en rijd ik met Chris verder. We zien Menno Koolhaas weer tegemoet komen, de afstand lijkt hetzelfde. De achtervolgende mannen komen wel dichterbij. Gas erop!

 

 

Helaas kan ik Chris niet meer volgen, ik moet terug in tempo en mijn eigen race rijden. Verder weinig verandering in de tweede ronde, alles blijft hetzelfde.

De derde ronde hervind ik mijzelf, ik accepteer dat ik de slag gemist heb en kom ook meer in mijn ritme. Totdat….. ik op de terugweg op het industrieterrein een zeer grote groep zie rijden, teamgenoot Daniel Nagel op kop. Niet op letten zeg ik tegen mezelf, maar toch irriteert het me verschrikkelijk. In mijn eentje en ook Chris, Frans, Thomas en Steff blijven we gek genoeg voor en de afstand blijft nagenoeg hetzelfde. De mannen voorop lopen wel uit.

De vierde ronde komt de trein wel dichterbij, nog steeds met Daniel op kop en weer irriteert dit beeld. Het gat met Thomas en Steff lijkt iets groter te worden en ik haal Frans in. Ik weet dat hij een bloedje aan stayeren heeft, maar ik sommeer hem met mij mee te draaien, wij gaan ons NIET laten inlopen door die groep, NO WAY! Het duurt een halve ronde en dan moet Frans toch afhaken. Het geeft mij wel net het zetje om zelfs weer iets uit te lopen op de groep.

De vijfde ronde rijd ik nog harder en kan ik de irritatie pas echt omzetten in wilskracht en ik krijg moraal. Ik vlieg de wisselzone in en begin aan het lopen. Eerst wat draaien en keren en dan richting de stad. Dan komt, wat mij betreft, het mooiste moment van de dag. Voor de katholieke kerk staat 200 atleten met dito supporters te wachten op hun start. Ze vormen een haag van klappende, juichende, schreeuwende en gillende toeschouwers. Het kippenvel staat centimeters dik op mijn armen, ik lach het hele stuk en geeft me nog meer moraal. Ik ga zo hard lopen, ik wil naar voren!

 

Ook teamgenoot Robert Parinussa heeft een megasterk slotonderdeel!

Het eerste rondje geeft een goed beeld van de wedstrijd; Menno op kop, ik kom hem aan het eind van de tunnel tegen, daarachter Tjardo en ik zie nog net Marco en Martijn geloof ik als ik de lus van Aetsveld in ga. Het is een gat, maar ik knal door!

In de tweede ronde komt Chris dan in zicht, ergens achter in de achtergracht haal ik hem in, een kleine uitwisseling van woorden leert dat hij pijn heeft en niet hard kan lopen. Balen! Ik laat hem achter en kom weer Menno bij de tunnel (nu in het midden) tegen, hij loopt dus niet heel veel harder. Tjardo zie ik nu op het punt waar ik eerder Marco en Martijn zag, ik loop dus in!

 

Terug naar het centrum kom ik in een nog hoger tempo. Handje klappen met Noa en Luca, ze schreeuwen de longen uit hun lijf. In het derde rondje feliciteer ik Menno, nu aan het eind van de tunnel, wat een prachtige prestatie! De mannen daarachter zie ik nu niet, maar het gat lijkt toch echt te groot.

Wel haal ik teamgenoot Mitchell in en kort daarna Omar Brons, ik lig nu vijfde! Nog een keer vol gas om te kijken wie er nog lopen, maar ik zie niemand meer op het laatste stuk op de Nieuwstad, vijfde dus, eerste veteraan (nieuwe doelen) en weer beste Weesper!!! Ik kom echt blij over de finish, het was een zware dag. Het begon slecht, het werd slechter, ik vocht, kwam boven en sloot de race zeer sterk af. Mooie mentale opsteker.

 

Het is niet mijn stijl om achteraf te zeuren over andere atleten, iedereen weet zelf hoe hij of zij heeft gefietst. Wel wil in een enorm compliment geven aan Mitchell, Chris, Frans, Thomas en Steff!! Zeer sterk solo fietswerk mannen, ik ben trots op jullie! Hopelijk staat de organisatie volgend jaar meer jury toe op het parcours en houd deze jury zich meer bezig met de controle op stayeren dan op de controle op ritsjes die iets te ver open staan!

Einde van een (sport)jaar

De laatste blog dateert van 13 augustus. Bloggen is dus ook een kunst. Daar schreef ik over de belangrijkste sportdag van 2012; 8 juli, de hele van Roth! Uiteraard een spannende, mooie en onvergetelijke dag! Met steun op locatie van Eva, Wouter, Esther, Fred en Brent en op afstand van Martine, Noa, Luca en vele anderen natuurlijk wist ik mijn doel te bereiken; een hele binnen de 10 uur!

Toch lag er later dit jaar ook nog een heel mooi cadeau waar ik eerlijk gezegd niet op gerekend had! Al 19 keer eerder deed ik mee aan de triatlon van Weesp, mijn triatlon! De eerste was in 1993, mijn tijd? 2 uur 23 minuten en 20 seconden. In mijn voordeel? Ik zwom de helft nog schoolslag, fietsen deed ik nog wijdbeens, het was heel koud en lopen, ja dat deed ik wel snel!

Vervolgens ging het wel elk jaar sneller, nou ja elk jaar is overdreven. In 1994 reed ik er 16 minuten vanaf (met lekke band), maar in 1995 haalde ik de finish niet. In 1997 had ik stage gelopen in Aruba en deed ik alles wat rustiger aan. Daarna kwam ik (met uitzondering van 2000) niet meer boven de 2 uur.

In 2008 had ik voor het eerst de winst kunnen pakken, maar ik moest en zou mijn trainer Chris Brands aan de start hebben (eigen schuld), vanaf dat moment werd ik wel vijf keer eerste Weesper en dus 3x tweede, gevolgd door de winst in 2012!!!

Een overzicht:

Jaartal	Tijd	Plek	Plek Weesp
1993	2:23:20	?	8e
1994	2:07:55	?	6e
1995	DNF
1996	1:52:53	?	3e
1997	2:13:25	?	15e
1998	1:55:37	9e	2e
1999	1:56:09	12e	1e
2000	2:00:18	19e	3e
2001	1:52:28	7e	2e
2002	1:57:10	7e	3e
2003	1:54:03	7e	3e
2004	1:56:06	10e	2e
2005	1:53:13	7e	2e
2006	1:57:06	10e	4e
2007	1:56:52	5e	2e
2008	1:50:22	2e	1e
2009	1:56:02	9e	1e
2010	1:51:42	2e	1e
2011	1:52:26	2e	1e
2012	1:46:25	1e	1e

In vele opzichten een bekroning op mijn 20 deelnames. Voor het eerst onder de 1 uur 50. Voor het eerst de winst en dat in mij 40e levensjaar! Heel eerlijk is dit het echte hoogtepunt van 2012, hoe mooi Roth ook was!

Je hebt wel eens van die wedstrijden waar alles klopt. Dit was er zo een. Van begin tot einde. Het zwemmen gaat al erg goed. Ik lig dan nog 6e, maar erg dicht tegen de eerste vijf aan. Jarrich van Woersem en Menno Koolhaas zijn een klasse apart en zitten binnen 13 minuten op de fiets. Gevolgd door ‘good old’ Menno van der Meer en baangenoot Michael Cornelisz die ook erg hard zwemmen volgen daarna Omar Brons, ondergetekende en Frans van Heteren. Het verschil met de kop is maar 13 seconden.

Op de fiets begint de grote inhaalslag. Frans met zijn bekende ramwerk de eerste kilometers, maar ik kan goed volgen (wellicht heeft hij Gerardmer van een dag eerder nog in de benen). Al snel halen we Menno en Michael in. Daarna de achtervolging naar Jarrich. Het gaat erg hard.

Helaas heeft het parcours weinig echt lange stukken, een kopgroep is onvermijdbaar. Na drie ronden krijg ik van Chris het sein om niet steeds op kop te blijven rammen, dat heeft echt weinig zin en anderen zullen hiervan profiteren. Ik kijk eens rond en zie behoorlijk wat vermoeide koppies. Bij Frans niet zo vreemd natuurlijk, maar ook Jarrich lijkt moeite te hebben met het tempo. Nu krijg ik echt het gevoel dat ik kan en moet winnen vandaag!

De laatste twee ronden blijft de groep bijeen. Laten we zeggen dat er op het randje wordt gereden. In de volgorde Omar, Barry, Jarrich en Frans komen we van de fiets. Omar heeft nog een kleine uitlooppoging gedaan en pakt 7 seconden voorsprong. Meteen na de start van het lopen moet Frans laten lopen. De eerste ronde lopen Omar, Jarrich en Ik samen op kop. Ik besluit het even aan te zien.

Tegen het einde van de eerste ronde geef ik meer gas en Omar moet laten lopen. Tot mijn verbazing van Jarrich wel mee, daar had ik niet op gerekend. Chris geeft van de kant aanwijzingen dat ik het tempo meer moet wisselen. Dat lijkt te werken, op de achtergracht loop ik bij Jarrich weg. Dan loop ik voor het eerst helemaal alleen, aan kop! Wat een gevoel, Peter naast me op de motor, ik kan live meegenieten van mijn eigen wedstrijd.

In de laatste ronde roept hij ineens dat Jarrich aan het terugkomen is. Huh? Dat kan toch niet!? Ik versnel nog een keer en bij de lus voor Radio Weesp krijg ik de bevestiging: die gaat niet meer terugkomen. Was dit een extra prikkel van Peter? Of was het echt zo? Het maakt allemaal niet meer uit. Vanaf de Vest vier ik mijn feestje en iedereen viert het met mij mee! Voor het eerst in de geschiedenis van de Weepser Kwart gaat er een Weesper winnen en die Weesper dat ben Ik!

Aan de finish wachten Willem Hilders (voorzitter van de triatlon) en Pieter Tammens mij op, wat een gevoel! En ja, Pieter; ‘the comming man’ die is er eindelijk echt!

Wil je ook eens kijken naar de historie van de Weesper Kwart? Kijk dan hier (tot 2004). Uitslagen van veel wedstrijden in NL vind je hier.

Al met al een jaar met veel mooie momenten;

- Winst in Weesp
- de hele van Roth in 9 uur 42
- 2e op het NK halve (H40) in Nieuwkoop
- 2e op het NK Duatlon (H40) in Horst en 4e op het EK

Ook is er veel getraind natuurlijk. De statistieken;

Uren
Totaal: 628 uur

Fietsen: 288 uur
Lopen: 192 uur
Kracht: 59 uur
Zwemmen: 88 uur

 

Kilometers
Totaal: 10.878

Fietsen: 8.292
Lopen: 2.280
Zwemmen: 298

Uren per week:

Race day!

8 juli 2012; Race day!

Het heeft even geduurd maar hier dan eindelijk mijn verslag van de belangrijkste (sport)dag van 2012, Race day! De wekker ging om 4:45 (geloof ik), wellicht dat Fred en Esther het nog precies weten, ik weet alleen nog de ellende van 8 witte broodjes met jam en honing naar binnenwerken. Eigenlijk de grootste opgave van zo’n dag! Maar om met Fred (@Woordzin) te spreken; ik at de vorige dagen al eieren met de kip er nog omheen, dus dit kan er ook nog wel bij. Voor diegene die het NIET gevolgd hebben, Fred heeft 4 dagen lang elk uur minimaal 5 tweets verstuurd met allemaal wetenswaardigheden over mijn persoon die allemaal geheel op waarheid zijn berust. Ik zou bijvoorbeeld een hekel hebben aan de komma in de 3,8km zwemmen, heb ik een carbon wiel vermalen en met teflon aangemaakt in mijn bidon gedaan, als ik naar het westen fiets de aarde sneller draait en al niet meer. Je voelt het al de verwachtingen zijn hooggespannen!

Over die verwachtingen gesproken, uiteraard waren die er. Ik had er geen geheim van gemaakt dat ik mijn tijd van Almere 1998 (ja, mijn eerste en tot dan toe ook laatste hele triatlon) wilde verbeteren. De tijd destijds; 10 uur 17 moest toch zeker een tijd onder de 10 uur worden. Hoeveel er onder maakte niet zoveel uit zei ik steeds en over een exacte tijd wilde ik me ook niet uitlaten, speculeren gebeurt toch wel. Ik heb van alles gehoord; van een sub 9-er tot 9:59:59, maar ik kan nu wel zeggen dat ik zelf rekende op een tijd tussen de 9:15 en 9:30. Dat moest mogelijk zijn.
Over de eindtijd later meer, het moest eerst allemaal maar eens gebeuren. Alle spullen pakken (voor zover niet al klaar) en op naar de start! Fred, Esther en Wouter rijden met mij mee, Eva komt later met Brent. Groot voordeel bleek meteen al, want ik kon snel uitstappen en snel naar het Parc Ferme lopen terwijl zij de auto gaan parkeren. Wat je dan aantreft is wel een groot mierennest hoor. Uiteraard weet je dat er 3500+ mensen mee gaan doen, maar wauw, wat is dit gaaf!


Om 6:30 is de eerste start, de Pro’s, sub 9-ers, 65+ atleten, etc. gaan als eerste van start. Hierna volgt steeds een volgende serie. Ik mag al in de 2e om 6:40! Wel lekker want dan hoef je niet heel lang te wachten, de spanning wordt alleen maar groter dan. Vlak voor de start zie ik Wouter, Esther en Fred nog even en mijn koppie staat inmiddels strak. Nu moet het gebeuren! Een heel jaar trainen voor dit moment, nee geen Rene Froger deuntje…… De laatste succes wensen en dan naar de start.
Gelukkig zijn de groepen niet zo groot, een massastart is mooi om naar te kijken, maar als je er zelf tussen ligt is het toch minder. Brutaal ga ik vooraan liggen natuurlijk, zwemmen kan ik immers best aardig, maar het blijft altijd afwachten met zo’n groep, dit zijn geen pannenkoeken, achter de tweede serie stond in het boekje: “fast age-groupers”.  Pang! Het lint gaat omhoog en we zijn gewoon weg! Ik zwem hard weg en kijk eens links (niets) en ik kijk eens rechts (niets), ik lig gewoon eerste! Na een paar honderd meter ga je twijfelen, is dit niet TE hard? Even iets het gas eraf en al snel word ik ingehaald door twee atleten, niet te snel dus, aansluiten! Bij de eerste boei lig ik 5e (volgens twitter verslag van Wouter en Fred) en we beginnen langzaam atleten in te halen vanuit de eerste startserie. Dat is altijd lekker! Bij de tweede boei lig ik 4e en dit zal zo blijven tot de finish. Sneller dan volgens schema kom ik in 52 minuten(!!) het water uit. Ik kan het bijna niet geloven, wauw, wat een tijd! Snel naar de wissel voor de 180km fietsen!

Na een goede wissel kom ik snel in een lekker ritme. Nu goed gaan voeden, het langste onderdeel (normaal gesproken) begint. Er staat best een aardig windje, dat had ik tijdens het zwemmen al gezien. Geen storm uiteraard, maar na bijna wind loze dagen op donderdag, vrijdag en zaterdag is dit toch even anders. Goed fris kom ik bij Gerding voor de langste klim. In de wetenschap dat Esther, Eva, Brent, Wouter en Fred hier staan gaat het lekker makkelijk omhoog. Volgens twitter verslagen van wederom Wouter en Fred, zie ik er fris uit en zo voel ik me ook. Lekker op weg terug richting Roth en de wind in de rug nu! Maar na 10km gaat die draaien, nee toch, dat meen je niet! Toch is het zo, maar ik moet me hier niet aan gaan storen, dat kan je wedstrijd meteen verpesten. Geconcentreerd rijd ik verder en ik blijf goed op mijn voeding letten, dat gaat allemaal prima. Dan de eerste keer de Solarer berg, een woord: KIPPENVEL! Wat een mensenmassa, wat een lawaai en wat een nauw gangetje naar boven, dit lijkt echt de tour de France! Je denkt dat je er niet door kan, maar toch gaat het, iedereen staat met van die opblaas klappers en bellen, iedereen schreeuwt en klapt, niet te geloven!

Vlak voordat ik de tweede ronde in ga word ik ingehaald door Jan Blokland. Huh, hoe kan dat nou? Hij is in de eerste serie gestart en kan echt heel hard fietsen dus hier klopt iets niet! Hij vertelt hoe hij na 500 meter een klapband kreeg en later nog een keer lek reed. Uiteindelijk heeft hij een wiel van de organisatie gekregen waardoor hij door kon. Het kostte hem zeker 20 minuten. Overigens duurde dit gesprek minder dan een minuut en zoef, weg is hij!

Bij 90km zie ik 2:33 op de teller. Een tijd onder de 5 uur gaat zeker dus niet lukken, goed, accepteren, uit het hoofd en door! Over de wind ga ik het ook niet meer hebben, de tweede ronde vordert gestaag en ik word moe, vooral ik mijn rug. Het is geen geheim dat ik snel last heb van mijn onderrug en bij 120km gaat hij zeuren. Nog 60km te gaan en ik kan steeds minder makkelijk liggen. De details zal ik verder besparen, maar ik was blij dat ik mocht gaan rennen! Na 5 uur en 8 minuten op de fiets ga ik net iets na 6 uur lopen. Toch ga je dan weer rekenen (ja Chris, ik weet het, een man van de cijfertjes). Ik wilde 3:15 a 3:20 lopen op de marathon dus een tijd onder de 9:30 kan nog steeds!

De eerste kilometers lopen goed. Voor een tijd van 3:15 moet je 13km per uur lopen, dat is 4:38 per km. Dat is het doel. Wouter loopt een stuk met me mee; “lichaam open Barry!” “je loopt goed!”, deze neem ik mee en langs het kanaal heen naar het eerste keerpunt. Het gaat goed, ik kan lang 4:30 a 4:35 blijven lopen en als ik vlak voor het keerpunt Jan weer tegenkom heb ik het gevoel dat ik hem behoorlijk op de hielen zit! Maar ik moet ongelofelijk plassen, op zich een goed teken, maar  dan moet je wel stoppen ;-). Na deze pauze pak ik de draad weer op, maar het tempo is eruit. De km’s gaan naar 5 minuten en er boven. Op 21km klok ik 1:41 (geloof ik), maar ik voel dat het zwaar gaat worden. Het wordt ook warm.

Ik besluit een andere tip van Wouter ter hand te nemen en bij elke verversingspost wandel ik even, pak een cola, een stuk meloen o.i.d. en probeer dan het tempo weer op te pakken. Dat lukt aardig en ik kan het tempo er weer in brengen. We zijn dan inmiddels wel bijna bij het tweede keerpunt wat gemarkeerd wordt door een tent die braadworst verkoopt. Je mag zelf invullen wat dit met je maag doet op zo’n moment.

Het laatste stuk langs het kanaal terug. Inmiddels zitten heel veel atleten er doorheen, gelukkig kan ik blijven lopen en het tempo is niet snel, maar ik loop! Bij de splitsing kom ik Coen (Wesselman) tegen, hij is met zijn eerste hele bezig en doet het uitstekend. Inmiddels moet hij wel veel wandelen, maar hij ziet er goed uit, hij gaat het zeker halen! Het laatste stuk terug naar Roth gaat door een bos en dat is een lekkere afkoeling, daar staan ook mijn fans weer, gaaf om ze te zien! Nog een rondje door het dorp en dan naar het stadion! Esther schreeuwt: “en nu genieten….”   en dat doe ik, wat een mensen, hoe gaaf is dit, handjeklappen en kippenvel over mijn hele lijf! Ik ga finishen…..

De tijd………? 9 uur 42, onder de 10 uur dus! Nee, niet tussen de 9:15 en 9:30, dus ontevreden? Nee, zeker niet. Ik heb gedaan wat ik wilde, meer zat er niet in. Ik ben hier heel erg blij mee, een hele triatlon blijft een avontuur, je weet niet wat de dag zal brengen, je kan lek rijden, zoals Jan, je kan een hongerklop krijgen (he Wouter?), je kan vallen (he Eva?), je kan…… maar een ding is belangrijk; je kan je eigen doelen bereiken en dat is gelukt! Wouter, Eva, Brent, Fred en Esther, bedankt dat jullie er waren, jullie waren een geweldige steun! En het was erg gezellig! Martine, Noa en Luca bedankt voor al het geduld en begrip tijdens de lange trainingsuren en de steun op afstand natuurlijk! Alle trainingsmaatjes bedankt, zeker Jan Blokland, waar ik mooie tochtjes mee heb mogen rijden en uiteraard Chris voor al je schema’s, mentale support en geweldige tips, zonder jullie had ik het niet kunnen doen!

Oh ja, en zoals ons motto was:

Der @barrydooper hat es geschaft und wir haben es geseh'n... #Falco

De supports (incl. Jan Blokland en een verschuilde Eva):

Update Roth #1

Hallo allemaal, gisteren aangekomen in Roth na een voorspeodige autorit. Het verkeer zat mee, behalve het laatste stuk, maar al met al goed te doen. Het Hotel is prima en de fiets mag op de kamer dus dat gaat ook prima.

We hebben even gegeten in een Italiaans restaurant (het stapelen is begonnen) en daarna redelijk vroeg naar bed. Prima nacht gehad en om 6:40 ging de wekker voor het ontbijt. Fred en Esther vonden mijn geluid (van de wekker) niet zo aangenaam, maar we waren iig goed wakker!

Na het ontbijt naar Hilpolstein gereden voor de zwemsessie. Tussen 07:30 en 09:00 mag er gezwommen worden in het kanaal en daar werd gretig gebruik van gemaakt. Omdat Brent net in slaap was gevallen ga ik alleen met Esther en Eva. Ik mag wel 20 minuten zwemmen, dus moe zullen we er niet van worden! Het water is heerlijk (ruim 22 graden) en zeer rustig.

Na het zwemmen ontmoeten we Jan Blokland, die ook even het water heeft getest. Ook lopen we Bert Flier tegen het lijf die twee atleten begeleid zondag.

Hierna naar Roth voor de registratie en de expo! Alles verloopt lekker vlot en de expo is erg gaaf, wat hoeveelheden..... Ook het Finish Stadion is erg gaaf!

Na wat koffie en rondkijken gaan Esther, Wouter, Jan en Ik het fietsparcours rijden met de auto. In een zin: Een parcours met mooi asfalt, redelijke klimmetjes, gave afdalingen en zeer beschut! Dat gaat dus helemaal goedkomen.

Nu even rusten en vanavond de Pasta Party!!!

Barry

Aftellen.......

Het is alweer een tijdje gelden sinds mijn laatste bericht. Beetje te druk met trainen (en het normale leven natuurlijk)! Het is nu woensdagavond en ik heb mijn spullen gepakt. Morgenochtend om 08:00 vertrek ik. Eerst naar Hilversum om de fanclub (Eva, Esther, Wouter, Fred en kleine B!) op te halen en daarna door naar Duitsland. Nog 4 dagen en dan mag ik eindelijk los!

In de tussentijd heb ik een laatste test gedaan in Nieuwkoop. Dat ging erg goed, zoals de meeste van jullie wel zullen weten. 13e overal en 2e bij de H40! Dat gaf weer goede moed voor Roth.

Daarnaast werden de trainingen wel steeds harder. zgn. 'no pussy rides' in de polder van 3 uur+ met daarna een lange loop in hogere zone. Ik kan zeggen dat je daar met de extreme wind van de laatste tijd wel vermoeid van raakt. Maar je word er (hopelijk) ook sterk van!

Inmiddels is dat voorbij. De tapering is vorige week begonnen en ik moet zeggen; ik heb wel goesting!

Voor degene die mij (en anderen) willen volgen, dit is de website van Roth. Hier bevindt zich een Cockpit waar je alles kan volgen. Ook is er een link naar Apps voor de iPhone en Android.

Voor nu de laatste dingen regelen.

Tot snel!

Barry

Horst...... en verder

Het is 29 april, tijd voor de eerste test (van twee) als voorbereiding op de hele triatlon van Roth. Om 05:00 opgestaan om samen met  Gert Admiraal en Jim Hagenstein af te reizen naar Horst (Limburg) voor het EK Powerman.

De opdracht is om rustig te beginnen met lopen (zone 3) en de tweede helft laag zone 4. In het begin heb je dan echt het idee dat je door IEDEREEN wordt ingehaald en je inmiddels als een van de laatste over het parcours loopt. Wat is duathlon toch een andere sport als triathlon, wauw! In een toch wel lekker tempo net boven de 15km per uur loop ik de eerste drie rondjes weg en dan, he, lekker versnellen naar een wat hoger tempo. Tot mijn verbazing ga je dan al heel veel mensen inhalen, het lijkt wel of het gros echt veel te hard gestart is!

Ik raffel de 15km in 57 minuten af en spring lekker fris op de fiets. Nu 60km en ja, weer rustig! Het vreemde is dat ik in het begin de hartslag niet naar beneden kan krijgen. De snelheid zit er wel lekker in en ik probeer maar wat te ontspannen (handjes op het stuur, beetje rond kijken). Uiteindelijk zakt de hartslag en kan ik in een goede lighouding de eerste ronde voltooien. De tweede ronde loopt prima en in de laatste ronde toch maar besloten de laatste 10km iets meer door te halen. Ook een beetje geprikkeld omdat ik wordt ingehaald door Sander Berk, toch een hele grote naam (uiteraard nu met een ander doel, maar toch)..... Ik rijd hem weer voorbij en trek behoorlijk door.

Uiteraard is dat bij het uitgaan van de wisselzone weer andersom. Uiteraard weer in een rustiger tempo zoals besproken dus hij verdwijnt al snel uit zicht! Toch haal ik verder alleen maar mensen in (met uitzondering van de eersten, want die komen even een rondje voorbij.....). Het tempo ligt nog steeds iets boven de 15km/uur en het voelt zo makkelijk.

In de laatste ronde zie ik dan toch Sander Berk weer lopen en dit geeft toch nog de tricker om nog even aan te gaan het laatste stuk. Sorry Chris, maar laatste paar km toch naar de 170 Hfr ;-). Wel met resultaat want vlak voor de finish haal ik hem nog in.

Niet erg moe, maar zeer voldaan rijden we terug naar Weesp, Gert weet dat hij 3e is geworden bij de heren 60+ maar wil niet wachten op de prijsuitreiking van17:00. Verder sprak ik Wannie Friderichs en die zat ruim 7 minuten voor mij en verwachtte daar wel het podium mee te halen, voor mij niet echt een reden om dan te denken dat je met zo'n verschil daar ook op komt.

Niets is minder waar want op de terugweg krijg ik een App van Koen Spoorenberg dat ik 4e op het EK en 2e op het NK (mannen 40-44) ben geworden. Hmmm, best gaaf!

Inmiddels zijn we weer twee weken verder. De fietsritten worden langer, het weer wordt kouder (rare gewaarwording) en de combi's + tijdritten zwaarder. Nog 1,5 maand trainen en dan mag ik los.

Tussendoor is op 3 juni nog het NK halve triatlon in Nieuwkoop. Daar mogen de remmen behoorlijk los en hebben we nog een maand voor de puntjes op de i.

Verder wil ik jullie deze foto niet onthouden, Amber en Rob waren aan het trainen in de Dolemieten (Italie) en kwamen op de terugweg langs Roth. Dit illustreert wel erg mooi de Road to Roth..........

Tot snel!

Trainen, trainen, trainen

Normaal gesproken heb ik mijn eerste voorjaarsloopjes al gedaan. Allemaal leuke wedstrijden als voorbereiding op het triatlon seizoen. Zo niet dit jaar. In overleg met Chris (de coach) ligt de nadruk op trainen en dan voornamelijk lang en veel!

Tot nu toe 38 uur gezwommen, 125 uur gefietst, 75 uur gelopen en 20 uur krachttraining, een bescheiden totaal van 258 uur en ruim 15 uur gemiddeld per week. Zo veel uren heb ik nog noot gemaakt en tot nu toe is het nog erg goed te doen.

Vorige week stond in het teken van de ronde van Noord Holland. Ik had afgesproken met Jan Blokland (ook deelnemer in Roth en meervoudig Ironman finisher) om vanuit Alkmaar de ronde van 160km te fietsen. Gelukkig was het lekker weer; regen, hagel en veel wind. Toch ging het allemaal erg makkelijk. We rijden van groep naar groep en de vaart zit er prima in. We hadden afgesproken de laatste anderhalf uur harder te rijden. Helaas had Jan een behoorlijke hongerklop en hebben we de rit toch wat rustiger uitgereden. Toch een erg goed gevoel over gehouden aan de ronde want het ging erg makkelijk en het vertrouwen voor het fietsen groeit met de week.

Nu is het zaterdag avond. De fiets is gepoetst, de wedstrijdwielen zitten erin, snelle helm, kleding, schoenen en voeding ligt klaar, want ja, morgen een wedstrijd!! En wel meteen een EK. In Horst mag ik van start met de creme de la creme van de Europese Duatlon wereld. De afstanden: 15 lopen, 60 fietsen en 7,5 lopen. Het is wel een wedstrijd met een opdracht, de eerste 15 in zone 3 tot 4 en daarna alles in zone 3. Niet voluit dus. Om 06:15 vertrek ik samen met Gert Admiraal en Jim Hagenstein richting Limburg. Om 09:05 mag Gert van start en een kwartier later Jim en Ik. Lekker vroeg allemaal, maar dat mag de pret niet drukken!

Ik heb er erg veel zin om te kijken waar ik nu sta. Het gevoel in de trainingen is erg goed, nu kijken hoe het morgen gaat!

Barry