Verslagen......: Einde van een (sport)jaar

De laatste blog dateert van 13 augustus. Bloggen is dus ook een kunst. Daar schreef ik over de belangrijkste sportdag van 2012; 8 juli, de hele van Roth! Uiteraard een spannende, mooie en onvergetelijke dag! Met steun op locatie van Eva, Wouter, Esther, Fred en Brent en op afstand van Martine, Noa, Luca en vele anderen natuurlijk wist ik mijn doel te bereiken; een hele binnen de 10 uur!

Toch lag er later dit jaar ook nog een heel mooi cadeau waar ik eerlijk gezegd niet op gerekend had! Al 19 keer eerder deed ik mee aan de triatlon van Weesp, mijn triatlon! De eerste was in 1993, mijn tijd? 2 uur 23 minuten en 20 seconden. In mijn voordeel? Ik zwom de helft nog schoolslag, fietsen deed ik nog wijdbeens, het was heel koud en lopen, ja dat deed ik wel snel!

Vervolgens ging het wel elk jaar sneller, nou ja elk jaar is overdreven. In 1994 reed ik er 16 minuten vanaf (met lekke band), maar in 1995 haalde ik de finish niet. In 1997 had ik stage gelopen in Aruba en deed ik alles wat rustiger aan. Daarna kwam ik (met uitzondering van 2000) niet meer boven de 2 uur.

In 2008 had ik voor het eerst de winst kunnen pakken, maar ik moest en zou mijn trainer Chris Brands aan de start hebben (eigen schuld), vanaf dat moment werd ik wel vijf keer eerste Weesper en dus 3x tweede, gevolgd door de winst in 2012!!!

Een overzicht:

Jaartal	Tijd	Plek	Plek Weesp
1993	2:23:20	?	8e
1994	2:07:55	?	6e
1995	DNF
1996	1:52:53	?	3e
1997	2:13:25	?	15e
1998	1:55:37	9e	2e
1999	1:56:09	12e	1e
2000	2:00:18	19e	3e
2001	1:52:28	7e	2e
2002	1:57:10	7e	3e
2003	1:54:03	7e	3e
2004	1:56:06	10e	2e
2005	1:53:13	7e	2e
2006	1:57:06	10e	4e
2007	1:56:52	5e	2e
2008	1:50:22	2e	1e
2009	1:56:02	9e	1e
2010	1:51:42	2e	1e
2011	1:52:26	2e	1e
2012	1:46:25	1e	1e

In vele opzichten een bekroning op mijn 20 deelnames. Voor het eerst onder de 1 uur 50. Voor het eerst de winst en dat in mij 40e levensjaar! Heel eerlijk is dit het echte hoogtepunt van 2012, hoe mooi Roth ook was!

Je hebt wel eens van die wedstrijden waar alles klopt. Dit was er zo een. Van begin tot einde. Het zwemmen gaat al erg goed. Ik lig dan nog 6e, maar erg dicht tegen de eerste vijf aan. Jarrich van Woersem en Menno Koolhaas zijn een klasse apart en zitten binnen 13 minuten op de fiets. Gevolgd door ‘good old’ Menno van der Meer en baangenoot Michael Cornelisz die ook erg hard zwemmen volgen daarna Omar Brons, ondergetekende en Frans van Heteren. Het verschil met de kop is maar 13 seconden.

Op de fiets begint de grote inhaalslag. Frans met zijn bekende ramwerk de eerste kilometers, maar ik kan goed volgen (wellicht heeft hij Gerardmer van een dag eerder nog in de benen). Al snel halen we Menno en Michael in. Daarna de achtervolging naar Jarrich. Het gaat erg hard.

Helaas heeft het parcours weinig echt lange stukken, een kopgroep is onvermijdbaar. Na drie ronden krijg ik van Chris het sein om niet steeds op kop te blijven rammen, dat heeft echt weinig zin en anderen zullen hiervan profiteren. Ik kijk eens rond en zie behoorlijk wat vermoeide koppies. Bij Frans niet zo vreemd natuurlijk, maar ook Jarrich lijkt moeite te hebben met het tempo. Nu krijg ik echt het gevoel dat ik kan en moet winnen vandaag!

De laatste twee ronden blijft de groep bijeen. Laten we zeggen dat er op het randje wordt gereden. In de volgorde Omar, Barry, Jarrich en Frans komen we van de fiets. Omar heeft nog een kleine uitlooppoging gedaan en pakt 7 seconden voorsprong. Meteen na de start van het lopen moet Frans laten lopen. De eerste ronde lopen Omar, Jarrich en Ik samen op kop. Ik besluit het even aan te zien.

Tegen het einde van de eerste ronde geef ik meer gas en Omar moet laten lopen. Tot mijn verbazing van Jarrich wel mee, daar had ik niet op gerekend. Chris geeft van de kant aanwijzingen dat ik het tempo meer moet wisselen. Dat lijkt te werken, op de achtergracht loop ik bij Jarrich weg. Dan loop ik voor het eerst helemaal alleen, aan kop! Wat een gevoel, Peter naast me op de motor, ik kan live meegenieten van mijn eigen wedstrijd.

In de laatste ronde roept hij ineens dat Jarrich aan het terugkomen is. Huh? Dat kan toch niet!? Ik versnel nog een keer en bij de lus voor Radio Weesp krijg ik de bevestiging: die gaat niet meer terugkomen. Was dit een extra prikkel van Peter? Of was het echt zo? Het maakt allemaal niet meer uit. Vanaf de Vest vier ik mijn feestje en iedereen viert het met mij mee! Voor het eerst in de geschiedenis van de Weepser Kwart gaat er een Weesper winnen en die Weesper dat ben Ik!

Aan de finish wachten Willem Hilders (voorzitter van de triatlon) en Pieter Tammens mij op, wat een gevoel! En ja, Pieter; ‘the comming man’ die is er eindelijk echt!

Wil je ook eens kijken naar de historie van de Weesper Kwart? Kijk dan hier (tot 2004). Uitslagen van veel wedstrijden in NL vind je hier.